فرهنگ شریف متولد فروردین ۱۳۱۰ در شهر آمل می باشد. پدر وی دکتر داروساز بود، با اینحال به هنر و موسیقی بسیار علاقمند بود و با هنرمندان زیادی در ارتباط بود. فرهنگ شریف نیز تحت تاثیر پدر، و حضور بزرگان موسیقی از جمله عبدالجسین شهنازی و مرتضی نی داوود در محیط خانه، از چهار سالگی به موسیقی علاقمند بود و یادگیری آن را کنار پدرش شروع کرده بود. او نواختن تار را پیش عبدالحسین شهنازی و مرتضی نی داوود، که هر دو از نوازندگان چیره دست و به نام دوره ی قاجار و پهلوی بودند، آموخت.
فرهنگ شریف اولین تک نوازی خود بصورت زنده در رادیو را، در سن ۱۲ سالگی اجرا کرد، و پس از آن در خیلی از برنامه های گل ها به عنوان تک نواز، خوانندگان را همراهی نمود.
شریف به واسطه ی ابداعاتی که در مدل انگشت گذاری و مضراب زنی روی قسمت های مختلف تار انجام میداد، صدایی از ساز بیرو نمی آورد که به اعتقاد عده ی زیادی، گوش نواز ترین صدای شنیده شده از تار است. طبع و قریحه ی ظریف او باعث شد تا قطعات و ملودی هایی بسیار لطیف و آهنگین خلق کند.
از شاخص ترین ویژگی های نوازندگی فرهنگ شریف می توان به استفاده از ظرفیت‌های تار در صدادهی‌های متنوع، سکوت‌های سنجیده، آفرینش جملاتی فارغ از قالب‌های ردیف، جواب‌های کوتاه و مؤثر، اجرای ماهرانه انواع کشش‌ها و مالش‌های طولی و عرضی که ریشه در روش‌های ویولن‌نوازی ایرانی دارد، تکیه بر خیال آزاد و قدرت ایجاد موقعیت‌های خلسه‌آور در هنگام تک‌نوازی و آفرینش کوک‌های گوناگون اختصاصی، اشاره کرد.
سبک نوازندگی فرهنگ شریف، به نوعی امضای شخصی او محسوب شده و مختص به خود او است. او مدتی در دانشگاه های معتبر آمریکا کرسی استادی داشته و مشغول به تدریس بود، بعد از آمدنش به ایران نیز کلاسی خصوصی تاسیس کرد و در دانشگاه نیز به عنوان نوازنده ی مهمان از ظرفیت ها و مهارت های او استفاده می شد. برای نمونه سیمین دانشور، نویسنده و همسر جلال آل احمد در سال هایی که مشغول تدریس زیبا شناسی در دانشگاه تهران بود، در کلاس های استتیک از شریف برای تار نوازی دعوت میکرد.
از مهم‌ترین کارهای فرهنگ شریف که خاطرات زیادی را زنده می‌کند، آلبوم «پیوند مهر» است که با صدای محمدرضا شجریان عجین شده است. این آلبوم در سال ۱۳۶۳ به دست علاقه‌مندان رسید و توانست جای بسیار خوبی بین هنردوستان باز کند. شریف در این آلبوم در دستگاه شور و ابوعطا می‌نواخت و جهانگیر ملک نیز به همراه تنبک او را همراهی میکرد. فرهنگ شریف پس از تولید آثارش، به شدت مورد توجه کشورهای مختلف قرار گرفت و برای برگزاری کنسرت به کشورهای بسیاری رفت. او مخصوصا در آلمان و انگلیس توانست کنسرت‌های پژوهشی برای استادان و دانشجویان موسیقی برگزار کند که با استقبال بی‌نظیری روبه‌رو شد.
کیوان ساکت نوازنده تار و سه تار، درباره فرهنگ شریف گفته است: " شیوه قُدما مانند درویش‌خان، میرزاعبدالله، سیدمیر، غلامحسین و دیگران به نحوی بود که تقریبا از یک شکل نوازندگی پیروی می‌کردند. اما استاد فرهنگ شریف به مدد بهره‌گیری از نگاه‌های نوین به آثار علینقی وزیری، نحوه ویژه‌ای از پنجه‌گذاری و انگشت‌گذاری را ایجاد کرده است. استاد شریف از دریچه استاد وزیری به این موارد نگاه کرده اما نگاهی متفاوت داشته است. یکی از ویژگی‌های استاد شریف کوک‌ها و مُقام‌های ابداعی ایشان بود. متجاوز از چند ده کوک مختلف برای نواختن دستگاه‌ها و نغمه‌های ایرانی را ایشان ابداع کرده بود. در گذشته قُدما برای هر دستگاه یک کوک گذاشتند؛ اما استاد وزیری کوک‌های مختلفی برای نواختن دستگاه‌ها ابداع کرد."
استاد فرهنگ شریف، نوازنده تار و استاد موسیقی ایران ۱۷ شهريور ۱۳۹۵ در سن ۸۵ درگذشت.
