رحمت الله بدیعی از مفاخر موسیقی ایران زمین هستند که توانسته اند هنر ناب وجودی خویش را در نوازندگی کمانچه و ویولن برای تمامی نسل ها به نمایش بگذارند، آثار برجای مانده بدون اغراق دریچه ای جدید به دنیای لایتناهی موسیقی گشوده است، بی جهت نیست که توانسته اند مقام درجه نخست هنر ایرانی را نیز تصاحب کنند و به چنین جایگاه ارزنده و محبوبی برسند.

مروری بر زندگی نامه رحمت الله بدیعی 

در سال ۱۳۱۵، رحمت الله بدیعی یکی از پیشکسوتان جاویدان موسیقی اهل کاشان، چشم به جهان گشودند و در طول عمر گرانبهای خویش، آثار بی تکراری را به نمایش گذاشتند.

ایشان در خانواده‌ای رشد و پرورش یافتند که با هنر، انس و الفت ویژه‌ای داشتند به طوری که همراه با پدربزرگ در سن ۵ سالگی مقدمات نی نوازی را آموختند. همچنین برادر ایشان نیز تبحر بالایی در ساز ویولن داشتند و دانش خویش را درباره آهنگ های مختلف به اشتراک گذاشتند.

شور و اشتیاق به فضای شگرف هنر سبب شد، محدودیت های مختلف را به راحتی پشت سر بگذارند به طوری که در سنین کودکی همواره ساز برادر را که اندازه ای بزرگ نیز داشت، برای هنر نمایی استفاده می کردند. 

پدر با دیدن همت و دغدغه جدی رحمت الله، اقدام به خرید ویلون کوچکی کرد تا با همراهی پدربزرگ، دانش موسیقایی خویش را درباره ساز ویولن و گوشه های موسیقی سنتی گسترش دهد اما این ابتدای راه بود، حشر و نشر با افرادی که به موسیقی، نگاهی ارزشمند داشتند، سبب شد مصمم برای کسب تجربه از دیگر اساتید، سختی ها و دشواری ها را کنار بگذارند. 

روبیک گریگوریان استاد بعدی ایشان بودند که در فراگیری تکنیک ها و مفاهیم پایه تاثیر بسیاری داشتند. ورود به هنرستان عالی موسیقی در سن ۱۱ سالگی، اعتماد به نفسی به استاد بدیعی بخشید تا سرمایه گذاری ارزشمندی بر استعداد وجودی خود داشته باشند و بتوانند هنرنمایی فاخری برجای بگذارند که البته این اتفاق، بی ارتباط با شاگردی نزد استاد ابوالحسن صبا نیست که کوله باری از دانش در این ۵سال در اختیار گذاشتند.

آثار هنری رحمت الله بدیعی

مهارت ارزنده و سبک موسیقیایی خاص رحمت الله بدیعی سبب شد، بتوانند در رادیو ایران با اجرا های قدرتمند، شنوندگان با هر سلیقه و علاقه را، علی رغم سن کم و تحصیل در سال دهم، جذب کنند. 

اجرا و فعالیت درخشان با ارکستر گل ها نیز پس از اخذ مدرک دیپلم صورت گرفت. پیوند زناشویی ایشان با منیر حقجو، در سال ۱۳۳۸ به وقوع پیوست که دارای دو فرزند پریسا بدیعی (ذبیحی مقدم) و ترانه بدیعی (پارسا) هستند. 

ایشان در ادامه فعالیت های هنری خویش، ۲۰ سال خدمت خالصانه در وزارت فرهنگ و هنر داشتند، علاوه بر آن که شاگردان بسیاری را در ۲۳ سال تدریس قدرتمند خویش، تربیت کردند که بسیاری حال در رشته های ویولن، کمانچه و قیچک آثار جاودانه ای به تصویر کشیده اند و از شخصیت های ارزنده هستند.

ایشان برای تسلط بهتر بر جغرافیای موسیقی و کسب مدارج بالاتر در سال ۱۳۵۳، برای اخذ مدرک لیسانس از هنرستان عالی موسیقی اقدام نمودند که ۵سال نیز طول کشید.

متاسفانه محدودیت های جدی برای این شخصیت ارزنده موسیقی، با وقوع انقلاب اسلامی صورت گرفت که منجر به مهاجرت به کشور هلند نیز شد، این اتفاق مرتبط با مذهب خاص ایشان که آیین بهایی بود، رخ داد.

نباید از قلم انداخت که ایشان شخصیتی فروتن و با اخلاق داشتند که همواره در تلاش بودند، جادوی موسیقی را به افراد بیشتری آموزش دهند و به همین علت در زمان سکونت در اروپا نیز شاگردانی را برای آموزش ویولن و کمانچه در کلن آلمان همراهی کردند. 

خوشبختانه فعالیت های هنری تا به امروز نیز ادامه دارد و مشکلات مختلف خللی در پیمودن این وادی نداشته است.

همکاری با زنده یاد محمد رضا شجریان، خسرو آواز ایران در یک کنسرت منجر به تولید "راز دل" شد که همچون برگ زرینی در آثار ایشان می درخشد.

ایشان مهاجرت اجباری و سکونت در هلند را به فرصتی ارزنده تبدیل کردند که منجر به حضور و همکاری با ارکستر سمفونی استان شمالی هند به عنوان آسیستان مایستر، از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۹ شد. 

هنر هرگز بازنشستگی ندارد، ایشان نیز برای بازخوانی و اجرای آوای ماندگار موسیقی ایران زمین که آثار استاد عبدالحسن صبا بودند و به نوعی اعجاز تکنیک اجرایی و کیفیت ضبط آن چنان مقبول نبودند، تلاش‌هایی را داشتند که با انتشار در مجموعه سرود در اختیار همگان قرار گرفت.

آثار هنری شاخص رحمت الله بدیعی

  • همکاری با استاد عبدالوهاب شهیدی در "گله دارم، شتربانا"
  • همکاری با استاد عبدالوهاب شهیدی در "نگاه گرم تو (زندگی)"
  • اجرای عبدالوهاب شهیدی و ارکستر سازهای ملی و فرامرز پایور با همراهی اعجاز آوایی استاد عبدالوهاب شهیدی
  • همکاری با استاد محمدرضا شجریان در "راز دل"
  • هم نوازی استادان(آلبوم)
  • حدیث مهر
افزودن دیدگاه جدید