پرویز صدیقی پارسی که با نام هنری پرویز یاحقی شناخته می شد در شهریور سال ۱۳۱۴ متولد شد. او از سنین کودکی، تحت تعلیم دایی خود حسین یاحقی، موسیقی را آموخت و با هنرمندان بزرگی همچون ابوالحسن صبا، مرتضی محجوبی و علی اکبر شهنازی آشنا شده و مدتی هم شاگرد ابوالحسن صبا بود. وی که در دبستان پروانه، با مجید نجاحی، نوازنده ی سنتور همکلاس بود و در نه سالگی اولین اجرای خود را در رادیو را انجام داد. در این اجرا او همراه با صدای غلامحسین بنان، آهنگ "ای امید دل من کجایی" را در برنامه ی گل های رنگارنگ، نواخت، که نوار این اجرا هنوز هم موجود است. اما پدرش اجازه نداد فامیل صدیق پارسی استفاده کند و از فامیل دایی خود یعنی یاحقی استفاده کرد.
پرویز یاحقی درباره تمرین موسیقی در آن دوران گفته است: "حدود سیزده یا چهارده سال داشتم و خاطرم هست که مادرم اتاق کوچکی در زیرزمین خانه برای من آماده کرده بود. صبح‌ها ساعت پنج، زودتر از اینکه اهل خانه از خواب بیدار شوند به اتاق می‌رفتم و در را بر روی خودم می‌بستم و شروع می‌کردم به تمرین تا ساعت هفت و نیم که باید به مدرسه می‌رفتم. فاصله خانه تا مدرسه حدود ۳۰۰ متر بود که من همیشه این مسافت را می‌دویدم. شیفت اول مدرسه تا ساعت یازده و نیم بود (البته توجه داشته باشید که ما آن موقع هم صبح به مدرسه می‌رفتیم هم بعدازظهر) به خانه بازمی‌گشتم. دوباره به زیرزمین رفته و شروع می‌کردم به ساززدن. این کار تا ساعت دو بعدازظهر ادامه داشت. بعد با سرعت نهار می‌خوردم و به مدرسه می‌رفتم. عصر هم زودتر از همه خودم را به منزل می‌رساندم و دوباره سراغ ساز می‌رفتم."
این سیر صعودی با ساختن چهار مضراب، قطعات و آهنگ هایی جاودانه، تنظیم، تکنوازی و همنوازی های فراوان در کنار بزرگان موسیقی آن زمان به بالاترین درجه خویش رسید و او را به عنوان یک نوازنده صاحب سبک به جامعه معرفی کرد.
سبکی که انحصاراً مال او و زاده خلاقیت، تکنیک، احساس و نوآوری های خود او بود و مقلدان فراوانی نیز پیدا کرد که از آن جمله می توان: مجتبی میرزاده، سیاوش زندگانی، بیژن مرتضوی، جهانشاه برومند و... را نام برد که هر یک در نوع خود نوازندگانی مطرح هستند، اما همگی به نوعی مستقیم یا غیرمستقیم از وی تأثیر گرفته و انشعابات این سبک محسوب می شوند و با وجود داشتن احساس مستقل، هیچ گاه نتوانستند در بروز این حس استقلال کامل نشان دهند.
پرویز یاحقی در سال ۱۳۴۲ دختر جوانی را برای خوانندگی معرفی کرد که بعدها مهستی نام گرفت. او با حمیرا خواننده ازدواج کرد و در طول زندگی مشترکشان چندین آهنگ نیز برای او ساخت. او از شاخص ترین چهره های بداهه نوازی در موسیقی ایران است و در کنار جلیل شهناز و حسن کسایی سه تن از بزرگان موسیقی ایران محسوب می شوند.
پرویز یاحقی همکاری های مشترکی با خواننده های بزرگی از جمله مرضیه، دلکش، الهه و حمیرا (بیشتر در برنامه گل‌های رادیو ایران) داشته است.
یاحقی در سال های پایانی عمرش به دلیل سانحه ی تصادفی که برای او رخ داد، دچار مصدومیت شد و ئیگر قادر به نواختن نبود،همین موضوع باعث افسردگی و انزوای او شده بود.
در نهایت یاحقی در ۱۳ بهمن‌ماه ۱۳۸۵ و در ۷۱ سالگی در آپارتمانش در خیابان آفریقای تهران به علت سکته قلبی درگذشت.
