مرتضی محجوبی متولد سال ۱۲۷۸ هجری شمسی در تهران هست، او سال ها نوازنده پیانو برنامه گل های رنگارنگ بوده است، او در ۱ فروردین ۱۳۴۴ دیده از جهان فروبست و در آرامگاه ظهیرالدوله به خاک سپرده شد.
فخرالسادات، مادر مرتضی محجوب که نوازنده پیانو بود دلیل اصلی گرایش او به موسیقی بوده است که سپس برای تعلیم موسیقی نزد حسین هنگ آفرین رفت.
در سال ۱۲۸۸ کنسرتی در سالن سینما فارووس اجرا شد، مرتضی محجوب که ده سال بیشتر نداشت با عارف قزوینی به اجرای یک آهنگ پرداختند.
نکته قابل تامل زندگی هنری مرتضی محجوب نوازندگی در دستگاه موسیقی ایرانی با یک ساز اروپایی است.
نوازندگی مرتضی خان، حس و حال یک ساز اصیل و ایرانی را در ذهن شنونده به جای می گذارد، بدین دلیل است که او را یکی از بنیان گذاران موسیقی ملی ایران می دانند.
مرتضی محجوب رابطه بی بدیلی با غلامحسین بنان داشت. تصنیف بسیار زیبای "من از روز اذل دیوانه بودم" با موسیقی مرتضی خان، صدای بنان و شعر رهی معیری از مصادیق وفادار بودن به گذشته موسیقیایی ایران و ترکیب آن را هوش و قریحه ذاتی آهنگ ساز است.
"من از روز ازل دیوانه بودم" مطلع شعر است که خود مرتضی محجوب سروده است و باقی شعر توسط رهی معیری سروده شده است.
به دلیل زیبایی این اثر ما در مطلب دیگری این فایل صوتی را آپلود کرده و شما می توانید هم متن و هم موسیقی این اثر بی بدلیل را مشاهده کنید.
من از روز ازل دیوانه بودم
دیوانه روی تو سرگشته کوی تو
سرخوش از باده ی مستانه بودم
در عشق و مستی افسانه بودم
نالان از تو شد چنگ و عود من
ثبت ملی نت نویسی مرتضی محجوب
مرتضی محجوب نت های معمول موسیقی را نمی دانست و برای خود علائمی مشابه خط سیاق داشت.
درباره سبک و سیاق نت نویسی محجوبی، گذری به خاطره پرویز یاحقی (موسیقی دان و ویولونیست معروف ایرانی) می زنیم که در تعریف نت نویسی محجوب به شاپور بهروزی می گوید:
«آهنگی در دستگاه شور ساخته بودم، به نام «ای امید دل من کجایی» که از گلهای رنگارنگ ۱۷۲ پخش شد. هنگامی که به همهٔ اعضای ارکستر نت این تصنیف را برای اجرا دادم مرتضی محجوبی از من خواست، آهنگ تصنیف را با ویولون بنوازم و او آن را با علایم ویژهٔ خود پشت قوطی سیگار همای خود نوشت و عجب این بود که این آهنگ را همان مرتبه اول از همهٔ اعضای ارکستر بهتر و درست‌تر نواخت.»[۲]
مستندی با نام "کنسرتی که اجرا نشد" توسط بهمن فرمان آرا ساخته شد که چند وقت پیش از شبکه بی بی سی فارسی نیز پخش شد. در ویدئویی که در زیر لینک آن داده شده است قسمتی از این مستند با صدای پرویز یاحقی در مسیر ساخت آهنگ "امید دل" است.
آهنگی که با تصنیف بیژن ترقی و صدای غلامحسین بنان ماندگار شد.
ای امید دل من کجایی
همچو بختم کنارم نیایی
آشنا و سوز و دیرآشنایی
یا بلای دل مبتلایی بی وفا
بی وفا، بی وفایی
تو غارتگر عقل و هوشی
به آزار جانم چه کوشی
چو مِی بارم بر جان خروشی
چه خواهم از تو ، جز نگاهی
